Historia polskiej komunikacji - Jelcz PR110D

Powszechnie wiadomym jest fakt, że zakłady w Jelczu-Laskowicach nie tworzyły jedynie autobusów miejskich. Na potrzeby turystyki i dalekobieżnych linii PKS powstawały także duże pojazdy, posiadające turystyczne udogodnienia. Jednym z nich był, kultowy poniekąd, Jelcz PR110D.

Dalekobieżne Jelcze PR110D produkowano w latach 1984-1992. Bazowo powstawały dwie wersje: Standard i Lux. Wersja Standard, przewidziana na 51 osób, posiadała klasyczne fotele bez funkcji regulacji oparcia, rozsuwane okna, klapy dachowe i dwa wentylatory wyciągowe. Wersja ta skierowana była przede wszystkim do PKS. W wersji Lux zastosowano regulowane fotele i podłokietnikami, nawiewy i oświetlenie indywidualne dla każdego miejsca. Ponadto ograniczono ilość miejsc siedzących do 46, dzięki czemu przestrzeń na nogi uległa lekkiemu poszerzeniu.

Autobusy te powstały na bazie francuskiego Berliet PR110 Tourisme. Pojazdy wyposażone były początkowo w 186-konny silnik z Mielca, zamieniony w roku 1988 na jednostkę o mocy 202 KM. Skrzynia biegów, manualna rzecz jasna, posiadała 6 przełożeń. Do autobusu prowadziło dwoje drzwi. Przednie drzwi dwupłatowe napędzane były pneumatycznie, otwierały się odskokowo. Tylne drzwi otwierało się klamką. Były one ponadto jednoskrzydłowe. Pod powierzchnią przedziału pasażerskiego znajdował się luk bagażowy o pojemności 6 tysięcy litrów.

Poza wiodącymi wersjami powstały dwa prototypy: Jelcz PR110DC oraz PR110DM. Pierwszy z nich wyróżniał się dwupłatowymi drzwiami pneumatycznymi, zamontowanymi także na tylnym zwisie, oraz ogrzewaniem wodnym Webasto. Model DM wyposażony został w toaletę, klimatyzację oraz system telewizji pokładowej, która umożliwiała odbiór telewizji satelitarnej.

Jelcz PR110D w barwach PKS Przemyśl (źródło: www.km-forum.com.pl)