Idea Galicyjskiej Kolei Transwersalnej zrodziła się
w drugiej połowie XIX. wieku, wobec przewidywanej wojny z Rosją. Miała ona stać
się awaryjną alternatywą dla głównej linii kolejowej do Lwowa przez Kraków i
Tarnów. Budowana była przede wszystkim z myślą o celach militarnych. Do jej
budowy wykorzystano częściowo już istniejące nitki kolei, dobudowując brakujące
odcinki tak, że ostatecznie powstała trasa między Czadcą w dzisiejszej
Słowacji, a Husiatynem na Ukrainie, licząca niemal 800 km. Zagadnienie
Galicyjskiej Kolei Transwersalnej jest bardzo złożone, toteż aby przybliżyć je
nieco, zdecydowałem się podzielić temat na części, obejmujące poszczególne
odcinki trasy.
Odcinek słowacki: Czadca – Zwardoń
Słowacki odcinek Galicyjskiej Kolei Transwersalnej
odpowiada dzisiejszej trasie linii 129: Czadca – Zwardoń. Posiada on długość
niespełna 21 km, jest w całości jednotorowa i zelektryfikowana. Ruch
zainicjowano 3 listopada 1884 w trakcji parowej. W wyniku zniszczeń podczas II
wojny światowej nieprzejezdny stał się odcinek między Skalitem a Zwardoniem,
toteż w całym okresie PRL nie było możliwości przejazdu tą trasą między Polską
a Czechosłowacją. Odbudowa brakującego odcinka stała się faktem dopiero w roku
1991, przyczyniając się do otwarcia rok później kolejowego przejścia granicznego Skalite-Serafinov, czynnego
nieustannie aż do wejścia w życie postanowień układu Schengen.
Tym odcinkiem
Kolei Transwersalskiej kursowały i kursują pociągi lokalne kolei słowackich, a
także kursowały pociągi międzynarodowe ze Śląska i Krakowa. Przez Zwardoń i
Czadcę kursował także pociąg międzynarodowy z Warszawy do Budapesztu, obecnie
także zlikwidowany. Sieć trakcyjna zawisła nad torem linii 129 dopiero w 2002
roku.
Dziś linia znajduje się w przebiegu VI.
Paneuropejskiego Korytarza Transportowego z Gdyni do Żyłiny.
![]() |
Stacja Skalite-Serafinov (fot.: www.vlaky.net) |
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz
Anonimowe komentarze nie będą akceptowane