Galicyjska Kolej Transwersalna, część 1: Czadca - Zwardoń

Idea Galicyjskiej Kolei Transwersalnej zrodziła się w drugiej połowie XIX. wieku, wobec przewidywanej wojny z Rosją. Miała ona stać się awaryjną alternatywą dla głównej linii kolejowej do Lwowa przez Kraków i Tarnów. Budowana była przede wszystkim z myślą o celach militarnych. Do jej budowy wykorzystano częściowo już istniejące nitki kolei, dobudowując brakujące odcinki tak, że ostatecznie powstała trasa między Czadcą w dzisiejszej Słowacji, a Husiatynem na Ukrainie, licząca niemal 800 km. Zagadnienie Galicyjskiej Kolei Transwersalnej jest bardzo złożone, toteż aby przybliżyć je nieco, zdecydowałem się podzielić temat na części, obejmujące poszczególne odcinki trasy. 

Odcinek słowacki: Czadca – Zwardoń

Słowacki odcinek Galicyjskiej Kolei Transwersalnej odpowiada dzisiejszej trasie linii 129: Czadca – Zwardoń. Posiada on długość niespełna 21 km, jest w całości jednotorowa i zelektryfikowana. Ruch zainicjowano 3 listopada 1884 w trakcji parowej. W wyniku zniszczeń podczas II wojny światowej nieprzejezdny stał się odcinek między Skalitem a Zwardoniem, toteż w całym okresie PRL nie było możliwości przejazdu tą trasą między Polską a Czechosłowacją. Odbudowa brakującego odcinka stała się faktem dopiero w roku 1991, przyczyniając się do otwarcia rok później kolejowego przejścia  granicznego Skalite-Serafinov, czynnego nieustannie aż do wejścia w życie postanowień układu Schengen. 

Tym odcinkiem Kolei Transwersalskiej kursowały i kursują pociągi lokalne kolei słowackich, a także kursowały pociągi międzynarodowe ze Śląska i Krakowa. Przez Zwardoń i Czadcę kursował także pociąg międzynarodowy z Warszawy do Budapesztu, obecnie także zlikwidowany. Sieć trakcyjna zawisła nad torem linii 129 dopiero w 2002 roku.

Dziś linia znajduje się w przebiegu VI. Paneuropejskiego Korytarza Transportowego z Gdyni do Żyłiny.

Stacja Skalite-Serafinov (fot.: www.vlaky.net)