Historia polskiej komunikacji - pług odśnieżny 411S

Może zimowe pojazdy usuwające śnieg nie są specjalnie komunikacyjne, jednakże stanowią mimo wszystko swego rodzaju flotę transportową. Nie inaczej jest w przypadku tych kolejowych, z których, przede wszystkim ze względu na wygląd, prym wiedzie pług odśnieżny niesamojezdny 411S.

W okresie tzw. zim stulecia, które nawiedzały Polskę w dawniejszych latach, oraz w obliczu rosnącego znaczenia kolei, PKP stanęło przed koniecznością budowy pojazdów, mogących usuwać śnieg ze szlaków kolejowych. Jednocześnie  władzom przedsiębiorstwa zależało na ograniczeniu kosztów. Tak właśnie, w roku 1972 w ZNTK Stargard Szczeciński, ruszyła produkcja niesamojezdnych pługów odśnieżnych serii 411S, konstruowanych na bazie... węglarek 401WD. Mimo ścian czołowych, którymi przypominają serię EP/EU 07, nie mają one z nimi nic wspólnego.

Produkcja pojazdów trwała do roku 1989. Powstało w tym czasie 158 jednostek, stacjonujących obecnie na terenie całego kraju, a szczególnie w górskim terenie. Pługi te nie posiadają własnego napędu, toteż kursować mogą wyłącznie na popych. Wyposażone są w dwa lemiesze przednie (po jednym na każdym czole), oraz po dwie pary obustronnych lemieszy bocznych. Mogą one posuszać się z prędkością roboczą wynoszącą 50 km/h. Po dociążeniu osiągają wagę 64 ton.

Wyróżnikiem jednostek jest jasnoniebieska barwa nadwozia. Dziś większość tych pługów nie wykonuje żadnej pracy.

Węglarka typu 401WD (fot.: wiki.gbbkolejka.pl)

Pług 411S-128, stacjonujący w Nowym Sączu