Historia polskiej komunikacji - tramwaje Berolina

Tramwaj Berolina to bez wątpienia najstarszy elektryczny pojazd tego typu na terenie Polski. Tramwaje te budowane były dla Berlina i Wrocławia przez zakłady Linke-Hoffmann Werke na bazie podwozi dostarczonych przez Eisenwerk Gustav Trelenberg z Wrocławia. W okresie od 1898 do 1903 roku konstruowano dwie wersje tych tramwajów: Alt-Berolina (1898-1900) oraz Neu-Berolina, które kursowały po ulicach wspomnianych miast do lat 30. XX wieku.

Wagony typu Berolina to jednoczłonowe, dwustronne i dwukierunkowe wozy produkowane w wersji silnikowej i doczepnej - biernej. Drewniane pudło wagonu osadzono na dwuosiowym podwoziu. Stanowisko motorniczego umieszczono na otwartym pomoście, zaś przedział pasażerski oddzielono przesuwanymi drzwiami. Wewnątrz zamontowano naprzeciw siebie drewniane ławy.

Wagony eksploatowane we Wrocławiu również poddawane były modernizacjom i przebudowom, a ostatecznie zostały wycofane w latach 30. Część z nich wykorzystywano później jako tabor gospodarczy. Po II wojnie światowej dwa egzemplarze z 1901 roku (silnikowy i doczepny) odbudowano, dostosowując je przy tym do współczesnych wymagań tak technicznych, m.in. stosując pantograf typu "wiedeńskiego", zmienione oświetlenie i kierunkowskazy. Wozy te kursują do dziś jako one jako Jaś i Małgosia na linii turystycznej Towarzystwa Miłośników Wrocławia. Początkowo wagony muzealne pomalowane były na kremowo-niebiesko, dziś mają malowanie biało-czerwone.

Jaś i Małgosia we Wrocławiu (fot.: tramwaj-zabytkowy-po-wroclawiu.pl)