"Tam pociągiem nie dojedziesz" Odcinek 81: Wąsosz

Kolej do miasteczka Wąsosz, położonego nieopodal Rawicza na południu Wielkopolski (północna część województwa dolnośląskiego), dotarła za sprawą linii ze Żmigrodu w roku 1886. Trasę tę na długości 24,5 kilometra uruchomiono dokładnie 15 września tego roku. Pociągi kursowały tamtędy do końca roku 1960. Zarządzeniem nr 60 Ministra Komunikacji z 9 kwietnia 1975 roku linia miała zostać zlikwidowana. Fizyczna jej zagłada zdarzyła się jednak parę lat wcześniej, a decyzja administracyjna jedynie przypieczętowała to zdarzenie.

Całkiem osobną historią jest sprawa linii 362/382 z Kobylina do Legnicy, przebiegającej przez Rawicz, Wąsosz i Ścinawę. Linia, dopóki była cała, liczyła 113 kilometrów długości. Na całej długości uruchomiono ją 5 lutego 1898 roku, jako Kolej Legnicko-Rawicką SA – Liegnitz-Rawitscher Eisenbahn AG. Obecnie czynne są odcinki Rawicz – Kobylin (jako linia 362) oraz Legnica – Pątnów Legnicki (jako linia 382). Pozostała część trasy została formalnie zlikwidowana, zresztą nieformalnie też. Przewozy osobowe przez Wąsosz, między Rawiczem a Legnicą, zlikwidowano z dniem 4 listopada 1991. Według ostatniego rozkładu jazdy kursowało tam 5 par pociągów, z których aż 4 mogły być odwoływane bez zapewnienia komunikacji zastępczej.

W Wąsoszu znajdowały się dwa perony: jeden wyspowy z dwiema krawędziami, oraz jeden pojedynczy. Teren byłej stacji do dziś zdobi przepiękny, ceglany budynek w charakterze typowo niemieckiej zabudowy małomiasteczkowej. Posiada on dwie kondygnacje: parter i pierwsze piętro. Coraz bardziej oplatają go rozmaite pnącza i różne gatunki bluszczy. Do budynku przylega magazyn z rampą . Do dziś stoi także dwustanowiskowa parowozownia. Stacja w Wąsoszu nosiła do końca II wojny światowej nazwę Herrnstadt. Nie było tam ani kładki, ani przejścia podziemnego, a na peronach próżno było szukać schronienia pod wiatą.

fot. Krzysztof Brankowski (fot. Ogólnopolska Baza Kolejowa)