"Autobusem przez Polskę" Odcinek 43: Warszawa, linia 110

Dziś kojarzona jest z Wólką Węglową, ale nie zawsze tak było. Linia 110 bowiem, kiedy powstawała 1 lutego 1949 roku w wyniku zmiany oznaczenia linii M, łączyła przystanek pod Hotelem Polonia z Dworcem Wileńskim. Po otwarciu Trasy W-Z 22 lipca 1949 roku, pojechała nową trasą z Młynarskiej przez Chłodną, plac Mirowski, plac Żelaznej Bramy, plac Bankowy i Most Śląsko-Dąbrowski na Dworzec Wileński. 20 października 1952 roku zlikwidowano ją ze względu na niską frekwencję.

Linia 110 ponownie pojawiła się w Warszawie 12 stycznia 1953 roku na trasie z Placu Wilsona przez Wólczyńską i Arkuszową do osiedla Radiowo. W 1954 roku trasę tę wydłużono do Mościsk. W grudniu 1957 roku trasę linii wydłużono ulicą Estrady do krańca na Groteski na Wólce Węglowej. W 1964 trasę wydłużono ulicy Estrady oraz ulicy Trenów. W 1981 roku wydłużono linię poza granice miasta, do pętli Dąbrowa Leśna, natomiast po jej likwidacji od 14 czerwca 1991 roku zaczęłą kończyć na pętli Cmentarz Północny-Brama Główna. W roku 1992 linię 110 przywrócono na Arkuszową i poprowadzono ją najpierw do pętli Wólka Węglowa, a od 30 czerwca 1996 roku do krańca Cmentarz Północny-Brama Zachodnia. Taka trasa utrzymywana jest bez zmian od lat, nie licząc okresu 1997-2001, kiedy to z powodu budowy wodociągu na Arkuszowej linię 110 poprowadzono przez osiedle Placówka. 1 kwietnia 2001 wróciła na stałą trasę przez Arkuszową, a 21 czerwca 2008 roku skrócono ją do pętli Metro Marymont.

Linia posiada 24 przystanki (dwa jednokierunkowe). Kursuje co 15-20 minut w dni powszednie i co pół godziny w dni wolne. Częściej gości na przystankach przy okazji Wszystkich Świętych. Czas przejazdu, jako że trasa linii 110 nie jest szczególnie narażona na korki, wynosi 25-30 minut, i zwykle nie rozciąga się nad wyraz.

fot. Mikiapole3 (CC BY-SA 3.0, warszawa,wikia.com)